Glavnica pšenice

Ova bolest je teška za brzo reagovanje jer se simptomi javljaju tek u klasanju kada klasovi ne cvetaju, duže zadržavaju plavozelenu boju, nakostrešeni su i uspravni (za razliku od zdravih koji su usled punoće zrna blago povijeni), seme je tamnije, kraće i okruglo pa su i plevice razmaknute. Unutrašnjost zrna je potpuno pretvorena u crnu praškastu masu – hlamidospore. Zaražena zrna su više okrugla od zdravih zrna i imaju neugodan miris – miris trule ribe. Ako se zaraženi klas protrlja, dlanovi ostanu čađavi od crne prašine koja smrdi kao riba. Najveći broj infekcija nastaje kada su u klijanju i nicanju pšenice temperature između 6 i 10 ºC.

Problemi: Veoma česta situacija – proizvođač seje deklarisanu semensku pšenicu jedne godine a sledeće dve prvu i drugu reprodukciju (seme iz sopstvene proizvodnje). Ili svake godine na manjoj površini seje deklarisano seme a većinu površine zaseje semenom iz sopstvene proizvodnje. Problem nastaje i to veliki, ako se poseje seme iz sopstvene proizvodnje koje nije tretirano fungicidom. Ako se već mora sejati seme iz sopstvene proizvodnje onda bi tretman fungicidima za tu namenu trebalo da bude obavezna mera. Netretirano seme ne mešati sa tretiranim semenom –obavezno sejati na odvojene parcele.

Kod kombajniranja pucaju zaražena zrna i spore zaraze zdrava zrna tako što se zadrže u bradi i brazdi.
Zaražena pšenica se ne sme koristiti za ishranu ljudi i životinja jer može doći do trovanja.
Ne paliti zaraženo seme ni strništa jer, lagane spore nosi vetar u nezaraženo područja.