Zwarte nachtschade

Herkenning. Bladeren met gave bladrand, vrij breed, onregelmatig ovaal. Ze zijn dof donkergroen met donkere nerven en soms een zwarte rand. De stengel heeft korte haartjes, is donker van kleur en sterk vertakt. Stervormige witte bloemen met gele meeldraden. Rijpe bessen zijn donkerblauw tot zwart van kleur en bezitten zeer veel zaden die tientallen jaren kiemkrachtig kunnen blijven. Zaden kiemen laat in het voorjaar, vaak in een polletje bijeen (zaden van één bes). De kiemlobben zijn spits, donkergroen van kleur en de echte blaadjes komen een voor een, dus niet twee aan twee.

Levenswijze. Zwarte nachtschade heeft een voorkeur voor humeuze stikstofrijke gronden. Hoog opgroeiende planten in bijvoorbeeld maïs geven problemen met de giftigheid. Deze blijft ook aanwezig in de kuil. Jonge gewassen ondervinden sterke concurrentie door het breed uitgroeien van de zwarte nachtschadeplanten. De bessen zorgen voor problemen als ze voorkomen in een geoogst erwtengewas. Zwarte nachtschade is waardplant voor o.a. Phoma, rhizoctonia, ratelvirus, verticillium en wratziekte. Bekend is het ontstaan van atrazin-resistente populaties in de maïs.

Maatregelen. Eggen voor opkomst en schoffelen in een later stadium om de nakiemers te bestrijden. Vooral bij het eggen luistert het tijdstip van bewerken erg nauw. Regelmatige controle en herhaling van bewerken kan noodzakelijk zijn om het onkruid de kop in te drukken. Zwarte nachtschade is gevoelig voor vele middelen of middelcombinaties op basis van contactwerking. Groeistoffen hebben geen of slechts een geringe uitwerking. Voorwaarde is een tijdige bestrijding en een mogelijkheid om eventueel een nabehandeling uit te voeren.