Głownia zwarta owsa

Ustilago levis

Głownia zwarta owsa występuje rzadko. Gdy zaprawia się ziarno siewne nie jest wcale spotykana. Choroba wywoływana jest przez grzyby z rodzaju Ustilago levis (Kellerm. et Sw.) Magnus, należące do podstawczaków (Basidiomycota).

Objawy:
Pierwsze objawy widoczne są od momentu wydostawania się wiechy z pochwy liściowej. W czasie wiechowania z pochew liściowych chorych roślin wydostają się ciemnobrunatne wiechy, w których zazwyczaj wszystkie kłoski (z wyjątkiem plew) są zniszczone i zamienione w skupiska ciemnobrunatnego pyłu teliospor (zarodników). Skupienia zarodników w postaci ciemnych grudek początkowo okryte są delikatną, szarobiałą osłonką.   W czasie wegetacji teliospory najczęściej nie są rozsiewane.

Źródłem infekcji jest zakażone ziarno siewne. Skupienia teliospor rozsiewane w czasie młocki osiadają na powierzchni zdrowych ziarniaków. Po wysianiu zanieczyszczonego ziarna owsa rozwój głowni zwartej owsa przebiega podobnie jak w przypadku głowni zwartej jęczmienia. Teliospory są grubościenne, gładkie, prawie kuliste i oliwkowobrunatne. Temperatury optymalne do zakażenia kiełków owsa przez dikariotyczną grzybnię wahają się od 15 do 25 °C.

Zapobieganie:
Ochrona polega na:
- właściwym doborze odmian o podwyższonej odporności na patogena
- stosowaniu doczyszczonego, zdrowego i prawidłowo zaprawionego materiału siewnego
- zaprawianiu materiału siewnego fungicydami o działaniu kontaktowym, wgłębnym lub systemicznym
- zaprawianiu materiału siewnego fungicydami zawierającymi tiram, karboksynę, tebukonazol.

Środki ochrony roślin