Pałecznica zbóż

Choroba występuje na różnych gatunkach zbóż ozimych. W warunkach długiego zalegania okrywy śnieżnej może powodować duże szkody na porażonych plantacjach. Jest to choroba złego zimowania. Wywołana jest przez grzyby z rodzajów:  Typhula incarnata, Typhula ishikariensis.

Objawy:
Pierwsze objawy widać wiosną, po stopnieniu śniegu. Porażone rośliny są słabo rozkrzewione, żółkną i zamierają. Często pokrywa je białoszarawa grzybnia. W warunkach silnego zarażenia chorobą na plantacji pojawiają się puste place lub znaczne zmniejszenie liczby roślin na jednostce powierzchni. Silnie porażone rośliny można łatwo wyciągnąć z ziemi, ponieważ ich korzenie i węzły krzewienia są zniszczone. Bardzo charakterystycznym objawem są sklerocja grzybów. Sklerocja Typhula incarnata są brunatne, a Typhula ishikariensis ciemnobrunatne lub czarne. Ich średnica waha się od 0,5 do 2 mm. Sklerocja z porażonych roślin opadają do ziemi.

Źródłem infekcji są głównie sklerocja, które mogą przetrwać w glebie przez kilka lat. Kiełkują one w wierzchnich warstwach gleby. Wyrastająca z nich grzybnia poraża młode rośliny. Grzyby Typhula incarnata, Typhula ishikariensis mogą porażać rośliny w niskiej temperaturze, natomiast wzrost grzybni może mieć miejsce także w temperaturach poniżej 0 ^oC. Łagodna, mokra zima, z duża ilością opadów śnieżnych sprzyja występowaniu pałecznicy. Dla jej rozwoju bardzo korzystne warunki występują pod śniegiem i na nie zamarzniętej ziemi.

 Zapobieganie:
Ochrona polega na:
- stosowaniu właściwego płodozmianu
- prawidłowym zaprawianiu materiału siewnego fungicydami (zawierające związki  z grupy triazoli lub imidazoli).