Niszczyk zjadliwy

Opis szkodnika
Jest bezbarwnym nicieniem, robakowatego kształtu, długości do 1,3 mm. 

Biologia i opis szkód
Występuje w kilku pokoleniach w ciągu roku. Rozwija się on przede wszystkim w tkance cebuli, a także w szczypiorze. Zimują larwy L4 w glebie, w szczątkach roślin, nasionach, wysadkach i dymce. Porażone siewki nabrzmiewają u podstawy, ulegają zniekształceniu i mają poskręcany szczypior. U starszych roślin porażone łuski stają się gąbczaste, roślina gnije od piętki i pozbawiona jest korzeni.Liście żółkną i zamierają. Szkodnik występuje "placowo", stąd na polu są widoczne skupiska zamierających roślin. Obecność od 5 do 10 osobników na 0,5 litra objętości gleby powoduje istotny spadek plonu.

Profilaktyka i regulacja występowania
Niszczyk przenosi się przede wszystkim z wysadkami oraz nasionami cebuli. Stąd też, konieczna jest kontrola jakościowa nasion i wysadków przed ich siewem lub sadzeniem. Uprawę cebuli i innych roślin żywicielskich na porażonym polu winno się przerwać na okres 5-8 lat. Większą przerwę stosuje się na cięższych glebach. Na porażonym polu należy unikać uprawiania po sobie następujących gatunków roślin: cebuli, czosnku, selera, pietruszki, bobu, bobiku i ziemniaków, które są również żywicielami tego nicienia. Niszczyk nie rozwija się natomiast na następujących uprawach: pszenicy, życie, jęczmieniu, kukurydzy, fasoli, grochu, wyce, marchwi, buraku, roślinach kapustnych, sałacie, pomidorze, ogórku.