Połyśnica marchwianka

Opis szkodnika
Osobnik dorosły to błyszczącoczarna muchówka długości do 5mm. Głowa, czułki i odnóża są barwy rdzawo-żółtej. Larwa jest walcowata koloru jasnożó łtawego długości do 8mm.

Biologia i opis szkód
Połyśnica występuje w dwóch pokoleniach w ciągu roku. Zimuje w żółtobrązowej bobówce (do 5mm), w pobliżu miejsca żerowania larw. Przeważnie od końca maja marchew jest masowo zasiedlana przez pierwsze pokolenie, a przez drugie - od połowy lipca. W przypadku siewek, jedna larwa może całkowicie zniszczyć do 15 roślin. W jednym wyrośniętym korzeniu może natomiast żerować kilka larw. Tkanka w miejscu uszkodzenia gnije. Bez zabiegów ochronnych straty w plonie mogą sięgać do 70%. Większe szkody płyśnica wyrządza na plantacjach zlokalizowanych w pobliżu skupisk drzew i krzewów. Okres zagrożenia sygnalizuja żółte tablice lepowe. Progiem zagrożenia jest średnio do 2 odłowionych muchówek z 3-4 tablic w ciągu trzech kolejnych dn

Profilaktyka i regulacja występowania
Szkodliwość połyśnicy można znacznie ograniczyć przestrzegając podstawowych zasad agrotechnicznych. Plantację należy zakładać z dala od ubiegłorocznych upraw warzyw baldaszkowatych. Owad dorosły jest cieniolubny i unika nasłonecznionych i przewiewnych miejsc. Samice największą liczbę jaj (do 90%) składają na roślinach rosną- cych w pasie do 30 m w głąb wielohektarowej plantacji. Rośliny rosnące w dalszej odleg łości od brzegu są znacznie mniej uszkadzane, ponieważ tylko około 10% muchówek składa jaja w głębi pola. Nie pozostają one na polu cały dzień, ale z powrotem chronią się w pobliskich drzewach lub krzewach. Plantacja powinna być zlokalizowana z dala od kwitnących wieloletnich upraw (m. in. rzepaku, lucerny, koniczyna). Przyciągają one bowiem okoliczne muchówki, a samice po pobraniu pokarmu (nektar lub wydzielina soków) i kopulacji, składają jaja na roślinach żywicielskich swoich larw. Niszczenie kwitnących chwastów na plantacji. Ich nektar jest także źródłem pokarmu dla muchówek. Wykonanie głębokiej orki po ostatnim zbiorze. Część bobówek jest wówczas wyrzucana na powierzchnię gleby, gdzie ginie od niskich temperatur w okresie zimowym lub jest zjadana m.in. przez ptactwo.