Cynodon palczasty

Gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje na terenach piaszczystych. W USA, w jej południowych rejonach jest rośliną pastewną, odporną na suszę.

Roślina wieloletnia, na ogół niewielkich rozmiarów (20-40 cm), ale mogąca osiągnąć rozmiar 70 cm, kłączasta i rozłogowa, tworząca raczej gęste trawniki. Łodygi długie, leżące, zakorzenione w węzłach. Liście krótkie (5-15 cm), cienkie (2-5 mm), płaskie, ostre, niepokryte lub pokryte kosmkami. Owłosiony języczek liściowy. Kwiatostan w kształcie palczastego kłosia. 
Ziarno otoczone plewką. 0,2 g na 1000 ziaren. 

Występuje wszędzie na świecie: wokół basenu śródziemnomorskiego, w Europie kontynentalnej (gdzie zima jest bardzo mroźna), w Ameryce północnej, w Indiach, w regionach tropikalnych a nawet na Saharze. 
Cynodon, charakteryzujący się bardzo przeciętną wartością odżywczą, jest jednak bardzo odporny na deptanie oraz gryzienie przez zwierzęta. Jest w związku z tym polecany dla łąk stałych. 
Jest bardzo wymagający odnośnie do warunków klimatycznych, dobrze znosi upały i suszę, chociaż niektóre odmiany (niewymagające dużo wody) nie tolerują mrozów. Charakteryzuje się bardzo wyraźnym okresem spoczynku zimowego, rośliny przybierają wtedy wygląd zasuszony. Cynodon zasiedla ziemie mało żyzne, na których udają się słabo inne rośliny pastewne. Na glebach żyznych cynodon staje się szybko rośliną dominującą. Te cechy skłaniają niektórych do tego, aby uznać go za chwast. 

Rozmnaża się przez podział części korzeniowej.