Koniczyna biała

Gatunek rośliny należący do rodziny bobowatych. W Polsce pospolity. Roślina wieloletnia, bylina. Rośnie na stanowiskach naturalnych, pastwiskach, łąkach, przydrożach, trawnikach. Preferuje gleby średnio żyzne, bogate w azot, nie znosi zacienienia. 

Najczęściej zachwaszcza uprawy warzyw. 

Osiąga wysokość od 30 do 40 cm. Łodyga jest płożąca się, bezlistna, gładka i pełna. Ma zdolność zakorzeniania się. Liście są trzylistkowe, długoogonkowe, odwrotnie jajowate, z ząbkowanym brzegiem i jasną plamą w kształcie podkowy na górnej stronie liścia. Wieczorem listki składają się pionowo do góry. Przylistki są jajowate, błoniaste, zakończone szydlastym wyrostkiem i w większości zrośnięte w rurkę obejmującą łodygę. Kwiaty to kuliste, białe lub kremowe główki wyrastające na długiej szypułce, zawierają 40-80 obcopylnych kwiatów motylkowych. Owoc to dwu lub czteronasienny, wydłużony, łatwo pękający strąk. Nasiona są drobne, sercowate, jasno lub ciemnożółte, z połyskiem. Rozsiewane są przez zwierzęta – po przejściu przez ich układ pokarmowy nie tracą zdolności do kiełkowania. Korzenie są płytkie, z licznymi korzeniami przybyszowymi. Koniczyna biała jest zapylana przez trzmiele lub pszczoły; kwitnie od V do IX. Po przekwitnięciu kwiaty brunatnieją.

Cechy charakterystyczne:
- rurka korony jest krótsza, niż u koniczyny łąkowej

Ciekawostki:
- inna nazwa – koniczyna rozesłana
- ma właściwości lecznicze – kwiaty są składnikiem mieszanek ziołowych stosowanych przeciwreumatycznie i przeciwartretycznie
- roślina pastewna - znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Jest jedną z najcenniejszych roślin pastwiskowych, zawiera dużo białka i bardzo długo jest mięsista. Jest odporna na przygryzanie i deptanie. Dzięki rozłogom szybko wypełnia wydeptane miejsca. Nie nadaje się jednak do uprawy jako samodzielna roślina pastewna z powodu zbyt niskiego wzrostu uniemożliwiającego koszenie. Bywa natomiast podsiewana w zbożach na poplon i w mieszankach na użytkach zielonych.
- roślina miododajna
- dawniej z kwiatów uzyskiwano żółty barwnik do barwienia tkanin.