Lnica pospolita

Gatunek rośliny należący do rodziny trędownikowatych. W Polsce pospolity. Roślina wieloletnia. Rośnie na przydrożach, murawach, kamienistych zboczach, pastwiskach, łąkach i na polach uprawnych. Preferuje gleby piaszczyste i miejsca słoneczne. Chwast segetalny. 

Najczęściej zachwaszcza uprawy wieloletnie i zboża oraz brzegi pól. 

Osiaga wysokość od 20 do 60 cm. Łodyga jest wzniesiona, prosta, z reguły nie rozgałęziona (czasami tylko w dolnej części), naga (owłosiona gruczołowato tylko w części kwiatostanowej). Liście są skrętoległe, gęste, zielone, nagie, nieduże, bezogonkowe, o kształcie równowąskim lub podługowato-lancetowatym. Mają spłaszczone nasady, zaostrzone końce, są szeroko obłonione, cienkie i 1-3 nerwowe. Kwiaty w szczytowej części łodygi zebrane są w gęste grono, są bezwonne. Wyrastają w kątach przysadek na krótkich, gruczołowato owłosionych szypułkach. Kielich złożony jest z 4 wolnych, ostro zakończonych działek; dużo mniejszy od korony. Korona kwiatu jest grzbiecista, o jasnożółtym kolorze z pomarańczową gardzielą i z ostrogą. Owoc to krótsza od kielicha, otwierająca się ząbkami w górnej części, jajowata, wydłużona torebka. Nasiona są kuliste, czarne, spłaszczone, z połyskiem metalicznym, z brzegiem błoniastym i żyłkowanym. Jedna roślina wytwarza do 32 000 nasion. Nasiona rozsiewane są przez wiatr i przy udziale mrówek. Korzenie są  długość do 1m, mają podziemne rozłogi i odrosty z pąkami przybyszowymi. Lnica pospolita zapylana przez trzmiele, kwitnie od VI do X.

Cechy charakterystyczne:
- jasnożółte kwiaty z pomarańczową gardzielą
- lekko podwinięte, liczne, wąskolancetowate liście
- wydziela nieco nieprzyjemny zapach

Ciekawostki:
- inne nazwy: dzikie lwie paszcze, lenek Matki Boskiej, ziele urynowe, nocne ziele, nietupa, lnianka, pantofelki Matki Boskiej
- ziele zawiera: alkaloid peganinę, antrynozyd, aukubinę, węglowodory, kwasy organiczne, flawonoidy, śluz
- ma właściwości lecznicze - w medycynie ludowej - działanie: łagodnie przeczyszczające, moczopędne, przeciwzapalne. Pobudza perystaltykę jelit, rozluźnia mięśnie gładkie dróg żółciowych. Napary używane były do łagodzenia dolegliwości hemoroidów. W tym celu wykonywano, też maści z ziela lnicy zmieszanego ze smalcem. Używano ją także przy zaburzeniach trawienia, wzdęciach i atonii jelit, a także przy do leczeniu trudno gojących się ran, zapaleniu dróg rodnych i spojówek oczu, świądu skóry i żylaków nóg.
- roślina trująca - łodyga i liście są trujące, zwłaszcza dla koni
- bywa czasami uprawiana jako roślina ozdobna
- ma własności wybielające – rozjaśnia lub całkiem wybiela piegi na skórze.