Pszonak drobnokwiatowy

Gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna, jara. Rośnie na polach uprawnych, wysypiskach, nieużytkach, drogach, siedliskach ruderalnych, nasypach kolejowych, rumowiskach, przydrożach. Preferuje gleby wilgotne, gliniaste, piaszczyste. 

Najczęściej zachwaszcza rośliny okopowe i zboża (głównie jare). 

Osiąga wysokość od 20 do 60 cm. Łodyga jest wzniesiona, pojedyncza lub rozgałęziona. Liście są lancetowate, całobrzegie lub nieregularnie ząbkowane, zwężone u nasady, zaostrzone na szczycie, porośnięte drobnymi, trójdzielnymi włoskami. Kwiaty są żółte, drobne, 4-płatkowe, zebrane w grono. Szypułki kwiatowe są dwukrotnie dłuższe od kielicha. Owoce to zielone, 4-graniaste łuszczyny na krótkich, odstających i grubych szypułkach. Nasiona są drobne, matowe, owalne, nierówne, żółtobrunatne do żółtoczerwonych. Korzenie są palowe, powykrzywiane, białe lub jasnobrązowe, z licznymi odgałęzieniami bocznymi. Pszonak drobnokwiatowy kwitnie od V do VI (VII-XI).

Cechy charakterystyczne:
- cała roślina jest szorstka
- łuszczyna jest 4-graniasta
- jest pokryta słabo widocznymi włoskami

Ciekawostki:
- ma właściwości lecznicze - zawiera karotenoidy, które były stosowane jako środek nasercowy i moczopędny
- roślina trująca - jedzona w większych ilościach może u domowych zwierząt (głównie koni i krów) wywołać zaburzenia w pracy układu pokarmowego, schorzenia żołądka i jelit
- nasiona zawierają ok. 40 % tłuszczów.