Rumianek lekarski

Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce pospolity Roślina jednoroczna, jara, rzadko zimująca. Rośnie na na polach, przydrożach i siedliskach ruderalnych. Preferuje gleby gliniaste, żyzne, wilgotne, lekko kwaśne, zawierające azot. Chwast segetalny i ruderalny. 

Najczęściej zachwaszcza zboża, uprawy okopowe i warzywa. 

Osiąga wysokość od 15 do 50 cm. Łodyga jest naga, prosta lub od nasady rozgałęziona, wewnątrz pusta. Na końcach poszczególnych rozgałęzień zawiązują się koszyczki. Liście są skrętoległe, 2- lub 3-krotnie pierzastodzielne, o równowąskich, ostrych odcinkach.  Kwiaty zebrane są w koszyczki; brzeżne są nibyjęzyczkowe, białe, o trzech ząbkach, w miarę przekwitania odginające się w dół, a wewnętrzne są rurkowe, żółte, o pięciu ząbkach. Dno koszyczka jest silnie wypukłe, bez plewinek, wewnątrz puste, stożkowate. Owoc to mała, podługowatojajowata, żółtawoszara, żeberkowata niełupka, na szczycie lekko wygięta, z pięcioma żeberkami na jednej stronie, bez puchu kielichowego. Nasiona są owalne i żółtawe. Korzenie są palowe, cienkie, wąskie, wrzecionowate, mocno rozgałęzione. Rumianek polny jest samopylny lub owadopylny;  kwitnie od V do VIII.

Cechy charakterystyczne:
- po roztarciu roślina wydziela charakterystyczny zapach (podobny do zapachu jabłek); po zapachu można ją rozróżnić od podobnej (głównie we wczesnej fazie maruny nadmorskiej bezwonnej; łatwo także pomylić po zapachu z rumiankiem bezpromieniowym - ten z kolei ma inne kwiaty)
- ma korzenny smak i puste dno kwiatowe
- w odróżnieniu od rumianów nie ma plewinek

Ciekawostki:
- inne nazwy: kamelki, maruna rumianek, maruna, rumianek apteczny, rumianek lekarski, rumianek pachnący
- zawiera: olejek eteryczny, garbniki, glikozydy flawonowe, gorycze, karetonoidy, kwasy organiczne, flawonoidy, związki kumarynowe, śluz, cholinę, sole mineralne, węglowodany, żywice
- ma właściwości lecznicze - głównie jako środek przeciwzapalny, na schorzenia przewodu pokarmowego (przeciwskurczowy) i dróg moczowych; działanie przeciwalergiczne. Użyty zewnętrznie przeciwdziała stanom zapalnym skóry.
- w kosmetyce używany do produkcji: szamponów do mycia i rozjaśniania włosów, mydeł, taników, kremów, maseczek, płynów do kąpieli
- ekstrahowane olejki mają zastosowanie przy wyrobie likierów i jako rozpuszczalnik farb do malowania na porcelanie.