Szczaw tępolistny

Gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. W Polsce pospolity. Roślina wieloletnia, bylina. Rośnie w lasach, na łąkach, pastwiskach, ugorach i nieużytkach. Preferuje gleby próchnicze, gliniaste, wilgotne. Osiąga wysokość od 50 do 120 cm. Łodyga jest prosta, wzniesiona, naga, rozgałęziona, bruzdowana, czerwono nabiegła; odgałęzienia są proste, wzniesione i niesplątane. Liście dolne są długoogonkowe, podłużnie jajowate lub jajowato sercowate, w nasadzie zaokrąglone, na końcu tępe, a górne są lancetowate i lekko zaostrzone. Kwiaty zebrane są w luźne, żółtawo czerwone grona. Kwiaty są na krótkich szypułkach i wsparte na lancetowatych listkach. Wewnętrzne listki okwiatu mają długość są tępe, podługowato trójkątne i w nasadzie posiadają kilka niewyraźnych ząbków. Owoc to trójgraniasty, zaostrzony, lekko połyskujący, czerwony lub szarobrunatny orzeszek. Nasiona są jasnokremowe i trójkątne w przekroju. Szczaw tępolistny kwitnie od VI do VIII.

Ciekawostki:

- roślina lecznicza.