Wyka czteronasienna

Gatunek rośliny należący do rodziny bobowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna, jara, często zimująca. Rośnie na polach i stanowiskach ruderalnych. Preferuje gleby żyzne, lekkie, piaszczyste, przewiewne, ubogie w wapń, wilgotne. Chwast segetalny.

Najczęściej zachwaszcza zboża ozime, potem jare, uprawy okopowe, len i koniczyny. 

Osiąga wysokość od 20 do 60 cm. Łodyga jest cienka, naga, silnie rozgałęziona i wijąca się. Liście są parzystopierzaste, o 3-8 parach równowąskich lub lancetowatych listków, zakończone często rozdwojonym wąsem czepnym, z przylistkami na wpół strzałkowatymi. Kwiaty są w kolorze bladofioletowym lub liliowym, rzadziej białawe z fioletowymi żyłkami, zebrane w grona. Owoc to równowąski, nagi, gładki, wydłużony,  słomiastożółty lub żółtawobrązowy, czteronasienny strąk. Nasiona są kuliste, matowe, czarnobrunatne, plamiste, o odcieniu zielonkawym. Korzenie są palowe, wydłużone i mocno rozwidlone. Wyka czteronasienna jest zapylana przez trzmiele; kwitnie od V do VIII.

Cechy charakterystyczne:
- roślina naga
- większość strąków jest czteronasienna
- niektóre wąsy czepne są rozdwojone

Ciekawostki:
- dobra roślina pastewna dla wielu zwierząt
- jako chwast powoduje wyleganie łanu i utrudnia zbiór mechaniczny.