Wyka drobnokwiatowa

Gatunek rośliny należącej do rodziny bobowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna, jara, często zimująca. Rośnie na brzegach rzek, polach uprawnych, stanowiskach ruderalnych. Preferuje gleby piaszczyste, piaszczysto-gliniaste, lekkie, przewiewne, ubogie w wapń. 

Najczęściej zachwaszcza zboża, uprawy okopowe, len i koniczynę. 

Osiaga wysokość od 20 do 80 cm. Łodyga jest kanciasta, cienka, leżąca lub podnosząca się, lekko owłosiona i od nasady rozgałęziona. Liście są wąskie, parzystopierzaste, o 4–10 parach równowąskich listkach, zakończone częściami czepnymi (wąsikami). Kwiaty są drobne, błękitne lub białe i zebrane w grona. Owoc to podługowaty, rombowaty, brunatny lub czarny, owłosiony,krótki, często dwunasienny strąk. Nasiona są lekko spłaszczone, gładkie, lekko lśniące, brunatnozielone, czarno plamiste, prawie kuliste. Korzenie są palowe i rozgałęzione. Wyka drobnokwiatowa kwitnie od VI do VIII.

Cechy charakterystyczne:
- dwa pierwsze liście są z dwoma parami listeczków

Ciekawostki:
- inne nazwy: wyka szorstka
- nasiona są odporne na działanie soków trawiennych zwierząt
- oplatając rośliny ogranicza im dostęp światła, powoduje ich wyleganie łanu i utrudnia ich zbiór.