Wyka ptasia

Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Rośnie na łąkach, przydrożach, obrzeżach pól, miedzach, stanowiskach ruderalnych, w lasach i zaroślach. Preferuje gleby wilgotne, gliniaste, próchnicze, lekko wapienne. Jest chwastem segetalnym. 

Najczęściej zachwaszcza zboża ozime, mniej jare i uprawy okopowe. 

Bylina czepiająca się innych roślin za pomocą wąsów. Osiąga wysokość od 30 do 100 cm. Łodyga jest wiotka, żeberkowana, pokładająca się, rozgałęziona, graniasta, rzadko-przylegająco owłosiona, pnąca się. Pod ziemią roślina posiada rozgałęzione kłącze. Liście są parzystopierzaste, złożone z 6-12 par równowąskich listków. Listki są podługowate, lancetowate, orzęsione, na szczycie zakończone wąsem czepnym. Przylistki są strzałkowe i całobrzegie. Kwiaty (15-40) są zebrane w jednostronne, wyrastające na długiej szypułce, w kącie liścia, grono. Są bezwonne, niebieskofioletowe lub sine, z plamą na łódeczce i ciemnymi wybarwieniami na skrzydełkach i żagielku. Owoc to brunatny, spłaszczony, podługowatorombowaty strąk zakończony dzióbkiem. Nasiona są prawie kuliste, ciemnoszrozielone lub ciemnobrunatne z marmurkowym rysunkiem. Korzenie są wydłużone, palowe, silne, z brunatnymi brodawkami. Wyka ptasia jest zapylana przez trzmiele; kwitnie od VI do IX.

Cechy charakterystyczne:
- pierwsze 3 liście siewki mają po jednej parze wydłużonych listków
- grono 15-40 kwiatów
- strąki z 4,5 nasionami
- silnie rozwinięty system korzeniowy oraz rozłogi

Ciekawostki:
- inne nazwy: wilki, więziołka, lędźwie
- roślina bogata w białko
- roślina miododajna
- roślina lekko trująca. Nasiona zawierają wicjaninę toksyczną dla zwierząt (szczególnie koni). Wicyjanina powoduje zgorzknienie mąki i kaszy.
- na łąkach jest cenną rośliną pastewną. Jednak nadaje się do spasania tylko przed wytworzeniem strąków, nasiona są bowiem szkodliwe dla bydła.