Złocień polny

Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce pospolity głównie w zachodniej części. Roślina jednoroczna, jara. Preferuje gleby piaszczyste, ubogie w wapń, wilgotne, podmokłe. 

Najczęściej zachwaszcza zboża jare. 

Osiąga wysokość od 15 do 60 cm. Łodyga jest naga, wzniesiona, rozgałęziona, błękitna lub sinozielona. Liście są nagie, mięsiste, wzniesione, ząbkowane, błękitne lub sinozielone, obejmujące łodygę w nasadzie. Kwiaty zebrane w koszyczki, te zaś z kolei w wiechy. W koszyczkach występują kwiaty języczkowe i rurkowate o barwie od białej po żółtą (głównie żółta).

Cechy charakterystyczne:
 - bylina o delikatnie pachnących (zapach chryzantemy), klapowanych liściach.