Kurzyślad polny

Gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych. W Polsce pospolity. Roślina jara, rzadko zimująca. Rośnie na polach, przydrożach, wysypiskach, w winnicach, ogrodach. Preferuje gleby żyzne, próchnicze, gliniaste, bogate w składniki pokarmowe. Chwast segetalny i ruderalny. 

Zachwaszcza wszystkie uprawy jare i ozime, zbożowe, okopowe, warzywne i ścierniska. 

Jest to roślina drobna i rozesłana. Pędy osiągają długość od 5 do 40 cm. Łodyga jest naga, czterokanciasta, płożąca, prawie naga, dołem rozgałęziająca się. Płożące się po ziemi pędy dość łatwo ukorzeniają się. Liście są przeważnie naprzeciwległe (lub w okółkach), jajowate lub eliptyczne, całobrzegie, tępe lub nieco tylko zaostrzone, siedzące, z ciemnymi plamami na spodniej stronie. Kwiaty są pięciopłatkowe, ceglastoczerwone lub jasnoczerwone, na długich szypułkach wyrastających w kątach liści. Owoc to kulista, wielonasienna torebka z otwierającym się wieczkiem. Nasiona są sinoczerwone, trójgraniaste, pokryte łuseczkami; rozsiewane przez wiatr. Korzenie są palowe, żółtawe, rozgałęzione. Kurzyślad polny jest owadopylny; kwitnie od V do X.

Cechy charakterystyczne:
- posiada drobne, ciemne kropki na spodzie liści
- gdy oglądamy liście pod światło widać wyraźnie system nerwów w kształcie kurzej łapy
- łatwo pomylić z błękitno kwitnącą odmianą (kurzyślad błękitny – w fazie siewki ma bardziej wydłużone liścienie i pierwsze liście)

Ciekawostki:
- inne nazwy: młokos, brzucholek, kurzyślep, muchotrze
- zawiera: antocyjany, cyklaminę, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, saponiny, gorycz
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej stosowany jako środek moczopędny i antyseptyczny; dawniej usiłowano nim leczyć choroby psychiczne
- roślina słabo trująca
- na noc i podczas pochmurnej pogody kwiaty zamykają się. Otwarte rano kwiaty kurzyśladu są zwiastunem dobrej pogody.