Palusznik krwawy

Digitaria sanguinalis

Gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polscewystępuje u nas na całym niżu, ale niezbyt pospolicie. Rośnie na polach uprawnych, piaskach i w ogrodach. Unika gleb wapiennych, zwięzłych i suchych. Osiąga wysokość od 15 do 70 cm. Rośnie w luźnych kępach. Cała roślina jest zwykle czerwonawo przebarwiona. Źdźbła są podzielone na 4-9 międzywęźli, pokładające się lub łukowato wznoszące. Liście są miękko owłosione. Języczek błoniasty, krótki i tępy. Blaszki liściowe w pączku są zwinięte, na spodniej stronie owłosione. Środkowy nerw i dwa brzeżne są białawe; brzegi liści są faliste. Kwiaty są zebrane w 5-10 kłosów palczasto wyrastających na szczycie źdźbła. Są fioletowo nabiegłe, podłużnie lancetowate. Owoc to podłużne, szkliste i żółtawe, zamknięte w twardych plewkach ziarniaki. Palusznik krwawy jest  w wysokim stopniu samopylny; kwitnie od VII do X.

Cechy charakterystyczne:
- mylony z siewką palusznika nitkowatego. Palusznik krwawy ma siewki większe, liście i pochwę liściową – owłosione. Tak samo u liści starszych.

Ciekawostki:
- zwyczajowe nazwy: proso krwawe, proso krwiste, seroczeń
- nasiona od bardzo dawna były zbierane przez ludzi jako pokarm.

Środki ochrony roślin