Podbiał pospolity

Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. W Polsce jest pospolity. Bylina. Rośnie na miejscach kamienistych, żwirowiskach nadrzecznych, osuwiskach, skarpach przydrożnych, urwistych brzegach rzek i potoków, hałdach węglowych, pogorzeliskach i polach uprawnych. Preferuje gleby gliniaste, wilgotne, bogate w węglan wapnia.

Najczęściej zachwaszcza uprawy wieloletnie (lucerna, koniczyna), w których kwitnie i uprawy jednoroczne, gdzie tworzy gęsty dywan liści. 

Łodyga kwiatostanowa osiąga wysokość do 40 cm. Jest bladożółta lub bladozielona, silnie zredukowana, pokryta łuskowatymi, jajowatymi, ostrymi i czerwonawymi liśćmi. Kłącze jest cienkie, czołgające się, długości do 1 m. Liście są odziomkowe, ciemnozielone, długoogonkowe, duże, twarde, okrągławo-sercowate, z nierówno ząbkowanym brzegiem i dużym zatokowym wycięciem u nasady, pokryte od spodu srebrzystym meszkiem, od góry gładkie. Ogonki liściowe i nerwacja są bordowobrązowe lub czasami fioletowe. Kwiaty są małe, tworzące złocistożółty koszyczek na każdej łodydze kwiatonośnej. Kwiaty brzeżne są liczne, wąskie, nibyjęzyczkowate i słupkowe, a wewnętrzne są rurkowate i słupkowe. Kwiatostany pokazują się, zanim rozwiną się liście Owoc to wydłużona, duża, naga, zgięta, podłużnie brudkowana, jasnożółta lub brunatna niełupka z białym puchem kielichowym. Korzenie są silnie rozgałęzione nawet do 2 m. Niełupki roznoszone są przez wiatr. Podbiał pospolity kwitnie od III do IV (V).

Cechy charakterystyczne:
- kwitnie przed wypuszczeniem liści odziomkowych
- łodyżka kwiatostanowa zakończona jest jednym kwiatem
- liście są na dolnej stronie owłosione, białawosine
- koszyczki zamykają się w nocy

Ciekawostki:
- inne nazwy: podbiał zwyczajny, białodrzew, boże liczko, kniat, kaczyniec, kaczeniec korzeniec, ośla stopa, końskie kopyto, grzybień
- zawiera: garbniki, flawonidy, cholinę, inulinę, gorycze, karotenoidy, kwas galusowy i ksantofil (w kwiatach bardziej)
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej stosowany w leczeniu gruźlicy. Ma działanie wykrztuśne i łagodzące wszelkie dolegliwości układu oddechowego, przeciwzapalnego, chroniące śluzówkę gardła i krtani. Zaleca się go w początkowych stadiach gruźlicy, rozedmie płuc, przy kłopotach z prostatą, w schorzeniach nerek i pęcherza. W takich przypadkach stosuje się sok z kwiatów i liści. Herbatki z kwiatów i liści  zmieszane w równych częściach z siemieniem lnianym, prawoślazem i kwiatami krwawnika stosuje się pomocniczo w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Odwar z samych kwiatów pomaga w leczeniu schorzeń kobiecych - przy stanach zapalnych pochwy, nadżerce szyjki macicy i upławach. Odwar ten może również służyć do przemywania twarzy i przygotowywania okładów - dobrze działa w przypadku plam i wrzodów. Systematycznie stosowany likwiduje przebarwienia skóry - plamy wątrobowe czy starcze.
- odwar z liści, kwiatów i korzeni dodawany do kąpieli łagodzi świąd skóry i różne stany zapalne. Działa też odmładzająco na cały organizm, zapobiega przetłuszczaniu się cery, usuwa wypryski i trądzik. Kompresy oraz okłady ze świeżych liści pomagają przy zwichnięciach i stłuczeniach.
- pobiera bardzo duże ilości składników pokarmowych
- roślina miododajna.