Stokłosa miękka

Bromus mollis

Gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna. Rośnie na polach uprawnych, suchych łąkach (w miejscach o rozluźnionej i zniszczonej runi), pastwiskach, ugorach, murawach, przy rowach. Preferuje gleby suche, próchnicze, lekko zwięzłe, przewiewne, bogate w fosfor i azot. Nie lubi gleb ubogich i kwaśnych. Drobna trawa kępkowa, cała aksamitnie owłosiona z płytkim systemem korzeniowym. Osiąga wysokość od 3 do 80 cm. Źdźbła są zwykle prosto wzniesione, czasami łukowato wygięte u podstawy i słabo ulistnione. Liście są w pączku zwinięte. Blaszki liściowe są obustronnie owłosione i spiczasto zakończone. Pochwy liściowe są otwarte, bardzo silnie owłosione, rzadko na górnych piętrach nagie. Kwiaty zebrane są w silnie skupioną wiechę o sztywnych, wzniesionych gałązkach. Kłoski są jajowatolancetowate, miekko owłosione, z aksamitnie owłosionymi plewami; dolne mają długie ości. Stokłosa miękka kwitnie od V do VI.

Ciekawostki:
- ma niskie walory paszowe i ubogi skład mineralny
- jest odporna na wydeptywanie
- ma duże wymagania świetlne.

Środki ochrony roślin