Włośnica sina

Gatunek rośliny należącej do rodziny wiechlinowatych. Trawa jednoroczna, jara. Rośnie na ugorach, ścierniskach, polach. Preferuje gleby wilgotne, gliniaste, piaszczyste, piaszczysto-gliniaste, bezwapienne. Jest rośliną ciepłolubną. Chwast segetalny. 

Najczęściej zachwaszcza uprawy okopowe, kukurydzę, lucernę, rzadziej zboża. 

Osiąga wysokość od 5 do 40 cm. Źdźbło jest pojedyncze, proste lub wznoszące się. Liście są niebiesko lub szarozielone, szerokie, nagie, matowe, równowąskie, u podstawy blaszki z drobnym owłosieniem brzegów, bez uszek i języczka. Kwiaty zebrane są w kłosokształtną, walcowatą, wydłużoną wiechę. Kłoski są jajowate, jednokwiatowe, na szczycie lekko zaostrzone, zwykle z czerwonawymi szczecinkami. Owoc to jajowaty, lekko zaostrzony, ciemnoszary, czarno punktowany zarniak. Korzenie są miotełkowate.  

Cechy charakterystyczne:
- brzegi pochwy liściowej są nieowłosione (u włośnicy zielonej owłosione); wiecha i ziarniaki większe niż u zielonej; źdźbło pojedyncze (u zielonej u nasady jest gałęziste), szczecinki żółte lub rude (u zielonej – zielone lub fioletowe)

Ciekawostki:
- inne nazwy: szczecina sina, brzyca
- ziarniaki wykorzystywane jako pokarm dla ptactwa domowego.