Ψύλλα αχλαδιάς

Είδος
Μυζητικά

Περιγραφή
Είναι σοβαρός εχθρός της αχλαδιάς.
Τα ωά είναι ωοειδή-κίτρινα. Οι νύμφες έχουν πεπλατυσμένο σώμα, κιτρινωπό και αργότερα καστανοπράσινο και διανύουν 5 ηλικίες μέχρι να εμφανιστούν τα ακμαία. Τα πρώτα 4 στάδια καλύπτονται από μελιττώδη σταγόνα. Τα ενήλικα άτομα εμφανίζουν διμορφισμό, δηλαδή στην αρχή εμφανίζονται πράσινα και μετά γίνονται κίτρινα με καστανόμαυρο θώρακα. Οι θερινές γενεές συνήθως είναι πιο ανοιχτόχρωμες με φτερά άχρωμα, διαφανή, που φέρουν μια μαύρη κηλίδα, ενώ τα ακμαία φθινοπώρου-χειμώνα είναι σκούρα καστανά με φτερά που φέρουν γκρίζες σκιάσεις. Συμπληρώνει πολλές και επικαλυπτόμενες γενεές το χρόνο. Διαχειμάζει ως ενήλικο άτομο και δραστηριοποιείται αρχές άνοιξης (Φεβρουάριο-Μάρτιο). Τα θηλυκά ωοτοκούν και οι νεαρές νύμφες που εμφανίζονται συνήθως στη φάση της έκπτυξης των ανθοφόρων οφθαλμών, τρέφονται από τους εκπτυσσόμενους οφθαλμούς. Αργότερα μετακινούνται προς τα φύλλα, πάντα καλυμμένες με το μελιττώδες έκκριμα. Συνήθως η πυκνότητα του πληθυσμού είναι χαμηλή στην 1η γενεά της άνοιξης (Φεβρουάριο-Απρίλιο). Αντίθετα ο πληθυσμός είναι αυξημένος στην επόμενη γενεά, που αναπτύσσεται Μάϊο-Ιούνιο. Τον Ιούλιο-Αύγουστο η ένταση της προσβολής είναι ηπιότερη, ενώ αυξάνεται πάλι το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο). Τα ακμαία της φθινοπωρινής γενεάς (σκουρότερου χρώματος) προετοιμάζονται για την χειμερινή διάπαυση.
Η αντιμετώπιση της ψύλλας είναι δύσκολη γιατί αναπτύσσει πολλές επικαλυπτόμενες γενεές, υψηλούς πληθυσμούς γρήγορα και επίσης προστατεύεται από την επαφή με τα εντομοκτόνα με το κολλώδες έκκριμά της. Συστήνεται να ακολουθούνται οι οδηγίες των Γεωργικών Προειδοποιήσεων κατά περιοχή και να γίνονται έγκαιρα ψεκασμοί, με καλή διαβροχή του δένδρου. Σημαντικό είναι επίσης να ακολουθείται ένα πρόγραμμα επεμβάσεων με βασικό τον χειμερινό ψεκασμό για μείωση του διαχειμάζοντος πληθυσμού. Κρίσιμος είναι επίσης ο πρώτος ψεκασμός της άνοιξης για να σταματήσει ή να περιορίσει στο ελάχιστο τον αναπτυσσόμενο πληθυσμό της 1ης γενεάς.

Βλάβη
Οι νύμφες και τα ακμαία μυζούν χυμούς και μπορεί να παρουσιαστούν νεκρώσεις στα σημεία όπου τρέφονται. Η σοβαρότερη ζημιά όμως που προκαλούν είναι από το κολλώδες έκκριμα, το οποίο λερώνει κλαδιά, φύλλα και καρπούς. Σε υψηλούς πληθυσμούς του εντόμου τα δένδρα κυριολεκτικά «στάζουν». Σ' αυτά επίσης αναπτύσσονται δευτερογενώς μύκητες (καπνιά). Προκαλείται ακόμη φυλλόπτωση.

Σημείο Προσβολής
Οφθαλμός, Φύλλο, Βλαστός