Babka lancelowata

Babka wąskolistna, babka długa, babka zaostrzona, babka konic

Gatunek rośliny należący do rodziny babkowanych. W Polsce pospolity. Bylina trwała. Rośnie na łąkach, trawnikach, pastwiskach, przydrożach, zboczach, polanach i torfowiskach. Preferuje lekkie i przewiewne gleby, czarnoziemy i gleby gliniasto-piaszczyste. 

Najczęściej zachwaszcza koniczynę i lucernę, rzadziej len, zboża jare i ozime. 

Osiąga wysokość od 10 do 60 cm. Liście są długie, ciemnozielone, czerwono nabiegłe, równowąskie, lancetowate, u nasady zwężone w rynienkowaty, owłosiony ogonek i skupione w przyziemne rozety. Kwiaty są drobne, w kolorze od białego do brunatnoróżowego. Zebrane są w gęsty, kulisty lub walcowaty, brunatny kłos. Kwiatki osadzone są w suchobłoniastych przysadkach. Owoc to dwunasienna torebka z wieczkiem w dolnej części. Nasiona są gładkie, błyszczące i czerwonobrunatne. Korzenie są liczne i  wiązkowe. Babka lancetowata jest wiatropylna i owadopylna; kwitnie od V do VIII (IX). Jedna roślina wydaje około 1500 nasion. Tworzy często mieszańce z babką średnią.

Cechy charakterystyczne:
- ze wszystkich gatunków babki ma najwęższe liście i głęboko bruzdowaną szypułkę kwiatową
- liście są wyraźnie lancetowate
- łodyżka podliścieniowa i ogonki liściowe są czerwono nabiegłe

Ciekawostki:
- inne nazwy: babka wąskolistna, babka długa, babka zaostrzona, babka koniczynowa, języczki polne, języczki psie, żywiec, baranie języczki, łozorki, kopiczki, skołorzęć
-  nazwa gatunkowa lanceolata wywodzi się od kształtu blaszki liściowej – „mała włócznia”
- liść zawiera: flawonoidy, garbniki, glikozyd aukubinę, ksantofil, kwasy organiczne (benzoesowy, cynamonowy, fumarowy, wanilinowy), pektyny, saponiny, sole mineralne (cynku, krzemionki), śluz, witaminy (A, C, K)
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej zalecana w leczeniu chrypki, suchego, przewlekłego kaszlu, nieżytów przewodu pokarmowego oraz dróg moczowych. Gotowane korzenie podawano w leczeniu malarii, a liście lub ich miazgę podawano na rany skóry (przyspieszają gojenie się ran i regenerację naskórka). Nasiona wykorzystywane są jako środek przeczyszczający.
- roślina jadalna - liście po umyciu i usunięciu nerwów są używane na surowo jako sałata, do potraw z twarogu, albo gotowane jako jarzyna lub dodatek do zup ziołowych
- roślina pastewna - posiada dużą wartość pokarmową jako pasza zielona. U bydła wywołuje biegunkę.
- nasiona stanowią przysmak dla ptaków (zięba, kanarek)