Rdest kolankowy

Gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna, jara. Rośnie na polach, przydrożach, nieużytkach, przy zbiornikach i ciekach wodnych. Preferuje gleby gliniaste, ciężkie, podmokłe i lekko kwaśne. Jest chwastem segetalnym. 

Najczęściej zachwaszcza zboża (zwłaszcza jare), uprawy okopowe, len, grykę, warzywa. 

Osiaga wysokość od 30 do 60 cm. Łodyga jest naga, zwykle w węzłach  zgrubiała, wzniesiona lub rozesłana, czerwono plamista. Liście są jajowatolancetowate, wydłużone, zaostrzone, na krótkich ogonkach, otulone nagimi „gatkami”, na dolnej stronie zielone i nagie. Kwiaty zebrane są w kłosowaty, wydłużony, zbity kwiatostan typu kłos. Kwiaty są drobne, białoróżowe lub jasnoczerwone, szypułki zwykle bez gruczołów. Owoc to drobny, kulisty, spłaszczony, wklęsły z obu stron, ciemnobrunatny, połyskujący orzeszek. Nasiona są podłużne. Korzenie są wrzecionowate, rozgałęzione. Rdest kolankowy kwitnie od VI do X (XI).

Cechy charakterystyczne:
- jest zgrubiały w węzłach
- kwiaty zwykle bez gruczołów

Ciekawostki:
- inne nazwy: rdest wielokłosowy, rdest szczawiolistny typowy.