Iglica pospolita

Gatunek rośliny należący do rodziny bodziszkowatych. W Polsce pospolity. Roślina jara (wschody wiosenne i jesienne), zimująca. Rośnie na polach, przydrożach, miedzach, rowach, nasypach. Preferuje gleby piaszczyste i gliniaste, lekko zakwaszone, bogate w azot. Chwast segetalny. 

Najczęściej zachwaszcza zboża i uprawy okopowe, a także koniczynę, lucernę.

Osiąga wysokość od 10 do 50 cm. Łodyga jest wzniesiona lub rozesłana, szorstko owłosiona, czerwono nabiegła, rozgałęziona, w górze ogruczolona. Liście są wydłużone, pierzastosieczne, siedzące lub na bardzo krótkich ogonkach. Kwiaty są zebrane w baldachokształtne kwiatostany liczące po 5-10 kwiatów na długich szypułkach. Mają barwę od różowej do liliowej. Owoc to długa, złocisto owłosiona, wrzecionowata, na powierzchni drobno brodawkowata, ciemnobrunatna rozłupnia z długim dzióbkiem rozpadająca się na 5rozłupek z długą ością. Owoce po dojrzeniu są wyrzucane na odległość ponad 1 m. Ość rozłupki skręcająca się podczas zmiany wilgotności wciska nasienie w ziemię ułatwiając przetrwanie i kiełkowanie. Nasiona są walcowate, podłużne, gładkie i czerwonobrunatne. Korzenie są palowe, wrzecionowate, cienkie, jasnożółte lub beżowe i rozgałęzione. Ignica pospolita kwitnie od IV do IX.

Cechy charakterystyczne:
- ma zapach przypominający piżmo, ocet
- wyrostki przekwitających kwiatów podobne są do igieł 

Ciekawostki:
- inne nazwy: bekasek szaleniowy, bociani nosek, bociany, dziębrenosek
- ziele zawiera: flawony, kofeinę, garbniki, sole mineralne, kwas galusowy, cytrynowy,jabłkowy, kawowy, sole potasowe, witaminę (A, C)
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej napary były wykorzystywane przeciw gorączce, jako środek przeciwreumatyczny, przeciwkrwotoczny, moczopędny i regulujący miesiączkowanie
- dzióbki (zdrewniałe szyjki słupka) zwijają się ślimakowato przy zmianie wilgotności powietrza i gleby.