Powój polny

Gatunek rośliny należący do rodziny powojowatych. W Polsce pospolity. Bylina wieloletnia.   Rośnie na polach, przydrożach, terenach ruderalnych, nasypach, pastwiskach. Preferuje gleby lekkie, stanowiska suche, ale występuje na wszystkich typach. 

Najczęściej zachwaszcza uprawy zbożowe, kukurydzę,  prawie wszystkie uprawy jednoroczne i wieloletnie. W zbożach oplata roślinę powodując ich wyleganie i utrudniając zbiór. 

Osiąga wysokość od 20 do 150 cm. Jest rośliną światłolubną. Rośnie rozesłana na ziemi, jak długo ma dostateczną ilość światła. Łodyga jest pełzająca lub wijąca się w lewo, okrągława, krótko owłosiona, lekko żeberkowana. Liście są pojedyncze, na ogonkach, całobrzegie, skrętoległe, lancetowato wydłużone lub jajowate, nagie, u nasady strzałkowate lub sercowata. Kwiaty osadzone są w kątach liści, o lejkowatej koronie i białej, różowej lub białoróżowej barwie. Kwiaty otwierają się tylko przy słońcu i przekwitają po jednym dniu. Podczas kwitnienia wydzielają zapach migdałów. Owoc to jasnobrunatna lub szara, dwukomorowa, naga torebka, która jest otoczona kielichem. Nasiona są ciemnobrunatne, odwrotnie jajowate, drobno brodawkowate, w górze zaokrąglone. Korzenie są silnie rozwinięte i wytrzymałe na susze. Są palowe, głębokie (do 2,5 m), z pionowymi rozłogami. Na korzeniach bocznych jesienią wyrastają pączki przybyszowe, a z nich roślina tworzy nowe odrosty. Powój polny jest owadopylny (motyle), kwitnie od VI do IX (X).

Cechy charakterystyczne:
- łodyga zawsze skręca się w lewo
- posiada wonne kwiaty i mleczny sok
- przed kwitnieniem łatwo pomylić z rdestem powojowym (powój – liście strzałkowate; rdest bardziej sercowate), a w czasie kwitnienia z kieliszkiem zaroślowym, który ma śnieżnobiałe kwiaty, ale bez zapachu

Ciekawostki:
- inne nazwy: brzóska, dzwonki, panny, powoik, powojka
- zawiera flawonoidy, garbniki, związki kumarynowe, żywice, glikozyd konwolwulina
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej stosowany w pielęgnacji włosów, leczeniu ran, przy zaparciach, jako środek o działaniu przeczyszczającym
- roślina trująca – zawiera 5 % trującej konwolwuliny – często zatruwaja się konie. Kozy, bydło, owce i ptaki są odporne na te związki.
- roślina miododajna
- chwast trudny do wytępienia. Rozłogi korzeniowe znajdują się głęboko, poza zasięgiem pługa. Mimo regularnego niszczenia odrostów roślina utrzymuje się przy życiu przez dwa lata nim wyczerpie zgromadzone w korzeniach substancje zapasowe. W tym czasie może wytworzyć dziesiątki nowych odrostów.