Wyczyniec polny

Gatunek rośliny należącej do rodziny wiechlinowatych. W Polsce pospolity na niżu, występuje głównie na terenach północnych i wschodnich. Trawa rozłogowa, tworząca luźne kępy. Roślina jednoroczna, jara, też zimująca. Rośnie na rowach, ugorach, polach. Preferuje gleby ciężkie, gliniaste, żyzne i wilgotne. Nie lubi zacienienia. 

Najczęściej zachwaszcza uprawy jednoliścienne. 

Źdźbła od nasady rozgałęziają się i podnoszą. Liście są płaskie, podłużnie lancetowate, czerwono nabiegłe, żeberkowane, z ostrymi brzegami. Pochwy liściowe są otwarte i nagie. Języczek jest nierówno ząbkowany, uszek brak.  Kwiaty zebrane są w kłosokształtną, wąskowalcowatą wiechę (kłos pozorny wiechowaty), kłoskijednokwiatowe. Owoc to płaski, odwrotnie jajowaty, gładki i błyszczący ziarniak. Pylniki są bladożółtej barwy. Korzenie są żółte i rosną bezpośrednio pod ziemią. Wyczyniec polny kwitnie od VI do VIII.

Cechy charakterystyczne:
- często mylony jest z tymotką (gdy zegniemy wyczyńca polnego w literę U to kłoski odchylają się nierównomiernie, a u tymotki łąkowej – równomiernie)
- mylony z wyczyńcem łąkowym i kolankowym (mają mniejsze ziarniaki niż polny)

Ciekawostki:
- inne nazwy: lisi ogon
- zawiera antocyjany i saponiny – co ogranicza wykorzystanie go jako paszy
- w mieszaninie z wyczyńcem łąkowym powoduje alergię.