Poziewnik szorstki

Gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. W Polsce bardzo pospolity. Roślina jednoroczna, jara, ciepłolubna. Rośnie w widnych lasach, na polach, zrębach, przydrożach, stanowiskach ruderalnych, w sadach. Preferuje gleby gliniaste, piaszczyste, wilgotne i lżejsze próchnicze o wysokim poziomie wód gruntowych. Lubi cień i nie jest obojętna na zawartość azotu w glebie. 

Najczęściej zachwaszcza zboża, uprawy okopowe, len, kukurydzę i sady. 

Osiąga wysokość od 10 do 100 cm. Łodyga jest gałęzista, w górze często ogruczolona, na przekroju czworokątna, w węzłach zgrubiała, cała okryta kłującymi szczecinkami. Liście są zielone, jajowate lub jajowato lancetowate, lekko wydłużone, zaostrzone, na brzegu karbowano-piłkowane, ogonkowe, ustawione naprzeciwlegle, owłosione. Kwiaty są zebrane po 7 w nibyokółkach w kątach górnych liści. Cały kwiatostan jest przeważnie ciemno ogruczolony. Korona jest grzbiecista, dwuwargowa, purpurowa, różowa, czasami biała. Środkowa klapa dolnej wargi ma w nasadzie dwa uwypuklenia, w gardzieli zaś żółtą plamę bez kresek. Owoc to kulistojajowata, lekko spłaszczona, ciemnoszara rozłupka z marmurkowatym pigmentowaniem. Nasiona są owalne. Korzenie są drobne, palowe, rozgałęzione. Poziewnik szorstki kwitnie od VI do X.

Cechy charakterystyczne:
- silnie i szorstko owłosiony
- wysoka siewka – prawie 10 cm
- kwiat z żółta plamką w gardzieli bez ciemnych kresek
- zwykle mylony z poziewnikiem dwudzielnym (najłatwiej rozróżnić po budowie owocu)

Ciekawostki:
- inne nazwy: badyl, koci pysk, konopka, poziewnik drobnokwiatowy i poziewnik ostry
- zawiera 44 % oleju o właściwościach trujących, flawonoidy, gorycze, garbniki, kwasy organiczne (salicylowy i kawowy), olejek eteryczny i stachydrynę
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej stosowany przy leczeniu płuc; roślina dobrze wpływa na przemianę materii, zapobiega miażdżycy
- roślina trująca – działa szkodliwie na zwierzęta gospodarskie, głównie konie
- roślina miododajna i pyłkodajna.