Psianka czarna

Solanum nigrum

Gatunek rośliny należący do rodziny psiankowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna, jara. Rośnie w ogrodach, na polach i stanowiskach ruderalnych. Preferuje gleby lekkie, piaszczyste, próchnicze, dobrze przewietrzone, żyzne, słabo kwaśne, zasobne w azot. Roślina ciepłolubna. 

Najczęściej zachwaszcza zboża jare, uprawy buraków, kukurydzy i warzyw. Jest żywicielem chorób i szkodników atakujących rośliny z rodziny psiankowatych oraz mątwika ziemniaczanego. 

Osiąga wysokość od 10 do 50 cm. Łodyga jest ciemnozielona, wzniesiona, rozgałęziona, prawie naga (miejscami omszona), kanciasta, z szorstkimi rogami. Liście są owalne lub jajowate, zatokowo ząbkowane, na szczycie zaostrzone, u nasady zwężone w krótki ogonek. Kwiaty zebrane są w podbaldachywyrastające na łodydze na dość długich szypułkach; podobne do kwiatów ziemniaka, ale mniejsze. Korona jest biała lub kremowobiała, szeroko rozpostarta; pylniki koloru żółtego, wyraźnie wystające, skupione w piramidkę. Owoc to czarna, kulista, okrągła jagoda. Nasiona są owalne lub jajowate, matowe, spłaszczone, jasnożółte. Korzenie są wrzecionowate. Psianka czarna jest samopylna lub owadopylna; kwitnie od (VI) VII do X.

Cechy charakterystyczne:
- ma owoce w postaci czarnych jagód
- cała roślina nieprzyjemnie pachnie

Ciekawostki:
- inne nazwy: czarcie kulki, czarny kartofel, psie jagódki, psinki
- roślina trująca - zawiera solaniny (objawy zatrucia to apatia lub podniecenie, biegunka, duszności, brązowoczerwony mocz, uszkodzenie nerek).

Środki ochrony roślin