Rdest plamisty

Polygonum persicaria

Gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. W Polsce pospolity. Roślina jednoroczna, jara. Rośnie na brzegach rzek, przydrożach, polach, stanowiskach ruderalnych i w ogrodach. Preferuje gleby żyzne, gliniaste, próchnicze, ciężkie i średnio ciężkie, wilgotne i lekko kwaśne, torfowiska, wilgotne gleby piaszczyste oraz gleby zasobne w składniki pokarmowe - głównie azot. Jest chwastem segetalnym. 

Najczęściej zachwaszcza uprawy okopowe i warzywa, rzadziej zboża i rzepak. Jest rośliną żywicielską mątwika burakowego. 

Osiąga wysokość od 10 do 60 cm. Łodyga jest podnosząca się lub wyprostowana, rozgałęziona, kolankowata. Liście są wydłużone lub lancetowate, równowąskie, szczeciniasto owłosione, długo zaostrzone, z bardzo krótkim ogonkiem, plamiste, z ciemnym wierzchołkiem. Kwiaty zebrane są w gęstym, walcowatym, prostym lub lekko zgiętym kłosie. Okwiat jest różowy, rzadko biały lub jasnozielony. Okwiat i szypułki kwiatowe są nagie. Owoc to drobny, jajowaty, 3-kanciasty, czarny, zaostrzony na jednym końcu, ze słabym połyskiem orzeszek. Nasiona są spłaszczone i ciemne. Korzenie są palowe i słabo rozgałęzione. Rdest plamisty kwitnie od VII do X.

Cechy charakterystyczne:
- nie wszystkie okazy mają plamy
- rdest kolankowy też ma plamy (ciemnozielone, kształtem zbliżone do trójkąta), a plamisty ma (brunatnobrązowe i niekształtne)
- ma cierpki, gorzki smak

Ciekawostki:
- inne nazwy: pchlica, rdest pospolity
- ziele zawiera: flawonoidy, garbniki, olejek eteryczny, śluz
- ma właściwości lecznicze - w medycynie ludowej stosowany jako środek przeciwkrwotoczny (w leczeniu hemoroidów), zwiększający krzepliwość krwi (w leczeniu żylaków), moczopędny, przeciwzapalny. Należy do roślin fotodynamicznych zwiększających możliwość uczulenia na promienie słoneczne (uczulenie u zwierząt biało umaszczonych).
- roślina zjedzona w większych ilościach jest trująca dla koni i świń
- roślina miododajna. 

Środki ochrony roślin